Mjór, svartur listi undir stokknum (stakknum) á stokkapeysu (stakkpeysu) peysufata. Hneppslulistinn er með þremur til fjórum hnappagötum til að hneppa pilsið fast við peysuna. Hneppslulisti þekktist líka á upphlutum.
Peysa saumuð úr vönduðu svörtu ullarefni, klæði. Orkering Að vinna blúndu úr einföldum þræði sem vafinn er upp á sérstaka skyttu. Aðferðin mun upprunnin í Austurlöndum.
Efri hluti peysufata. Peysan var áður fyrr prjónuð úr dökku, fínu ullarbandi og náði upp í háls. Hún er nú oftast saumuð úr svörtu klæði eða vönduðu svörtu ullarefni og lögð svörtu flaueli á börmum og framan á ermum.
Stífaður bútur úr líni eða bómull, skreyttur hvítri blúndu eða útsaumi. Það er haft þar sem í það skín undir ókræktu bili sem myndast yfir brjóst á peysu eða skauttreyju. Peysubrjóstið er fest við pilsstrenginn og undir peysuna eða treyjuna innanverða. Blúndan efst á peysubrjóstinu er látin sjást í hálsmálinu.
Klæðnaður sem konur tóku upp nálægt aldamótunum 1800 þegar þær fóru að nota húfur í stað falda. Aðalhlutar peysufata eru peysa, pils, svunta og húfa.
Stakkur (stokkur) er þéttfelldur bútur aftan á peysufatapeysu neðst og úr sama efni og peysan og hylur hnappalistann sem heldur uppi pilsinu. Því er peysan einnig nefnd stokkpeysa, stokk(a)peysa eða stakkpeysa.